Senin Alanın…

Sana ait olması, senin ait olman. senin olması, “senin alanın…”

Geçen gün düşündürdü bunlar beni. Gittiğimiz özel bir plajda herkese numaralandırılmış şezlonglar tahsis ediliyordu. Oraya dışarıdan günübirlik kimse alınmadığı için sadece kalan kişiler, kaldıkları süre boyunca her gün aynı şezlongları kullanıyorlardı.

Bu bize ait “alan” böylesine bir dönemde rahatlık verdi. Orası bizimdi. İyi hissettirdi, önce huzur, sonra beraberinde güven getirdi.

Düşününce hayatımızın farklı alanlarında da hep ait olma güdümüz var. Evimiz, ofisimiz, arkadaş ve sosyal çevremiz… Alana ihtiyacımız var. Fiziksel olarak mekan, eşya ya da başkaları… Alan tutuyoruz ve bağ kuruyoruz.

Tabii, dışsal açıdan bakınca, mekanlar değişir, değiştirilir, evler yenilenir, eşyalar elden çıkarılır, ilişkiler sorgulanır, yeni çevreler edinilir, bağlar kurulur, koparılır. Kolay ya da zor olur ayrı ama farklı alanlar değerlendirilebilir böylece.

Peki ya içsel dünyamızda nasıl bir alan var? Koruduğumuz değerler, hissettiğimiz duygular, zihnimizdeki düşünceler… Sınırlarımız neler o kendimize ait içsel alanda? Bunu nasıl yaşıyoruz? Alma-verme dengemiz nasıl? Kendimize olan sevgi ve güven anlayışımız nasıl?

Kendimize ne kadar aitiz?

İşte buradaki konu “farkındalık.” Kendi dışsal alanımız kadar içsel alanımızı da farketmek. Bize ne iç huzur sağlıyor, ne sağlamıyor? Ne istiyoruz, ne istemiyoruz?

Farkındalık sağlamak, kalbimizin ihtiyacı olanı zihnimizin dirençlerinden arındırarak keşfetmektir. Bunun için de ara ara sadece durmak, kendimizi dinlemek, meditasyon yapmak, zevk aldığımız şeylerle meşgul olmak, kendimizle çalışmak, kendimiz için araştırmak, koçluk almak, danışmanlık almak, vb. çok yardımcı olur.

Alanınıza bakın, ona sahip çıkın. ✨

Montaigne demiş ki;

“Dünyanın bütün nimetleri elinde olsa bile, onları tadabilecek ruh gerekir. Çünkü bizi mutlu eden, onlara sahip olabilmek değil tadına varabilmektir.”

Profesyonel koçluk hakkında bilgi almak ve görüşmek için bana her zaman ulaşabilirsiniz.

Çok sevgiler.
@yesimerman 🦋