Depresif hissedince…

Depresif hissediyorum ben de bazen; off’luyorum, puff’luyorum. 🙂

Bir yakına, dosta anlatıyorum içimi. Bazen bir koça…

Bazen de yapamıyorum; içime atıyorum. Duruyorum öyle.

Kimi zaman geçiyor o his, kimi zaman biraz sürüyor. Yine de geçiyor ama.

Nasıl mı? Soruna göre biraz değişebiliyor tabii ama benim işime yarayan şeyler neler?

• Üzülmeye izin vermek (gerektiği kadar tabii, abartmadan)
• Geçeceğine niyet etmek
• İyi giden şeylere şükretmek (elbet var 👉🏻sağlıklı nefesim en önemlisi)
• Elimden ne geldiğini düşünmek ve sonra yapmak hatta önce küçük adım atarak başlamak (sevdiklerimden yardım isteyeceğim birşey varsa istemek de dahil)
• Kontrolümün dışında olan şeylere fazla takılmamak
• Teslimiyet ve tevekkül
• Sevdiğim şeylere vakit ayırmaya çalışmak (yürüyüş yapmak, kitap okumak gibi)

Genel hatlarıyla böyle ama en sevdiğim tarafı biraz tiye alabilmek…

Tiye almak nereden çıkmış biliyor musunuz?
Benim de çok olmadı öğreneli ama şöyleymiş:

Bir denizaltının, ard arda sıralanan bir gemi konvoyuna sağdan ya da soldan cephe oluşturmasıyla “t” harfi ortaya çıkarmış.

Bu konum sonrasında denizaltılar için tüm gemiler çok kolay hedef haline gelirmiş. Denizcilik dilinde buna “ti’ye almak” denirmiş.” Türkçe’ye nasıl geçtiği ise tam olarak bilinmiyormuş ama günümüz konuşma diline aynı sözcük alay etmek, eğlenmek olarak geçmiş.

Hayatı nasıl biraz daha tiye alırız?
Kolay hedef olarak görmek rahat hissetmek, onunla dalga geçmek, eğlenmek?

Peki başka? 🙂